θεμελιωτικός

-ή, -ό (AM θεμελιωτικός, -ή, -όν) [θεμελιωτής]

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη θεμελίωση, αυτός που γίνεται για θεμελίωση («θεμελιωτικά έργα»)

μσν.

μτφ. βασικός, ουσιώδης

αρχ.

το ουδ. ως ουσ. τό θεμελιωτικόν

η δύναμη τής θεμελίωσης.

επίρρ...

θεμελιωτικώς

με τρόπο που αποσκοπεί στη θεμελίωση.